KÖYÜMÜZ YAZIBAŞI (NARMİKÂN’IN)TARİHÇESİ
Narmikan isminin ne zaman ve ne anlamda kullanıldığı bilinmemektedir.Ancak isminin eski olmadığı 1560 Kanuni Devri tarihinden anlaşılmaktadır.Narmikan ismi Kürtçe de (Namık) yani yumuşak k anlamında bir sözcük olduğundan böylelikle Narmikan isminin Kürtçe olduğu anlaşılmaktadır.1560 tarihinde Narmikan Kıcık Hacilu nahiyesi Çermik Kariyesi(köyüne)bağlı Dolukuyu ve Akpınar mezralarından oluşmaktadır.Narmikan tarihi ile ilgili yaptığımız araştırmada Arguvan arşivinde Narmikan tarihi ile ilgili somut bir belgeye rastlanmadığından bu konu ile ilgili Reşat Behçet ve bazı büyüklerimizden edindiğimiz bilgiye göre Narmikan’ın bir aşiret olmadığı çeşitli aşiretlere mensup kabile ve ailelerden oluştuğunu öğrendik.Yine yaşlılarımızdan edindiğimiz bilgilere göre köye ilk gelenin İsmail ağa isminde biri olduğu anlaşılmaktadır.Narmikan aslının büyük bir çoğunluğunun Canbek aşiretinden geldiği söylenmektedir.Hatta şu an Ankara Haymana’da ve Konya Cihanbey’de bulunan Kürtlerin Narmikan’la aynı aşiretten olduğu aynı lehçede Kürtçe konuştuğu ve göçebe döneminde buralara dağıldı söylenmektedir.
Narmikan’da bazı ailerin de (zeyve) Zevi,Zawi aşiretine mensup Baskil’de tarihi ise M.Ö dayanmaktadır.
Köyümüzün şuanki nüfüsünün büyük çoğunluğu beş kabileden oluşmaktadır.Bunlar sırasıyla Kasolar,Dervişogulları,Kamaran,Körmiyanlar ve Bıllılar’dır.Bunun dışında birkaç küçük kabile de vardır.Kalolar kabilesinin Malyan’dan geldiği söylenmektedir.Uzunlar küçük ve köyümüzün çok eski kabilesidir.Kınolar,Zengolar,Gürgüşler kendilerini amcazade bilirler.hiçbir kabileden olmayan aileler de vardır.Köyümüz 1940 yılında Elazığ Maden ilçesine bağlıydı.1940 yılından sonra Arapkir’e,Arguvan’ın ilçe olmasıyla da Arguvan a bağlandı.Narmikan Arguvan ın en büyük köyüdür.1980 den önce 500 hane olup köyümüz şuan 131 haneye düşmüştür.Ekonomik zorluklardan dolayı metropollere doğru büyük bir göç yaşanmıştır.Şuanda İstanbul da 500 hane,Bolu da 14 hane ,İzmirde 18 hane,Malatya merkezde …. Hane,Bursa da ….. hane,Ereğli,Kırşehir,Yozgat ve Türkiye nin çeşitli illerinde köylerimiz bulunmaktadır.
Dini şekillenmede;Zerdüş,Alevi ve son olarak Suni Hanefi mezhebi süreci yaşanmıştır.Ancak bu tarihler
Kesin olarak bilinmemekle beraber sunileşme Yavuz Sultan Selim zamanında başlamıştır.
Kültür birikiminin gerği olarak Narmikan hoşgörülü ve demokrat yapısı ile tanınmaktadır.
Not : 1950 de köylerde yapılan isim değişikliğinde Narmikan köyü yazıbaşı olarak değiştirilmesine ragmen
Köylülerimiz genelde eski ismini söyler…
COGRAFİ KONUMU
Malatya nın 60 km. kuzeyinde,Arapkir in 50 km güneyinde olup,Arguvan ın 20 km kuzey dogusunda yer almaktadır.Karakaya barj gölüne 8-10 km uzaklıkta olup,Malatya-Arapkir yol güzergahına 2 km.mesafededir.İdari olarak Arguvan a baglı en büyük köydür.
Narmikan merkezi,aşgı yukarı ve orta mahalle olmak üzere üç mahalleden oluşmaktadır.Ayrıca Gürgüşler ,Çarçekler ve Zangolar olmak üzere üç mezrası vardır.Yamaç köyüne bağlı Şerikan mezrası fiili olarak Narmikan dan sayılmaktadır.
Sınırları,dogusunda Malyan ve Omikan,batısında Ali aga çayı ve İsaköy,güneyinde Çermik ve Morhamam,kuzeyinde ise Yamaç Köyü (mişedi)bulunmaktadır.
Merkez,tepelik bir kısmın güneyinde yerleşmiş,tepelerin arkası dik yamaçlara kesilmiştir.köyün arazisi genel olarak düzlüklerden oluşmaktadır.arazi susuz olup yeraltı sularından yararlanılmaktadır.
SOSYAL VE KÜLTÜREL DURUM
Köy halkı kendi ihtiyaçlarını dogrultuusnda çalışarak üretir ve tüketir.Eski evler birbirne bitişik ve kerpiç olup,üzeri hezan dediğimiz agaçlarla kapatılır ve toprakla örtünürdü.son yirmi yıl içinde yapılan evler taştan yapılmaktadır.bazıları kiremitle kapatır.Köyümüzde orman olmadığından ve frazla agacın da bulunmamasından dolayı genelde köylülerimiz tezek kullanırlar.kısmen de olsa odun ihtiyaçlarını Bemere çayından büyük zorluklarla temin ederlerdi.köyümüzün en büyük derdi su idi,çünkü geniş olan topragı susuzdu,hiçbir yerde hayvanlarının içeceği su yoktu ,herkez malını davarını köye bir saat uzaklıkta olan aliaga Çayında sulardı.İnsanların içme suyu ise birkaç çorak kuyudan ibaretti.bunlardan biri herkezin bildiği Dolu kuyu pınarıdır.Burda yaşlılarımızın deyimine göre birgün bile sıra beklendiği olurmuş.1962 de Devlet Su İşlerin ce köylünün büyük çalışma ve katkısı ile köyümüze 5 km mesafede olan komşu köy Yamaç (Mişedi)köyünden bütün köye yetecek kadar su getirildi.Biri Yukarı mahalleye,Biri Aşagı mahalleye çift kurnalı iki çeşme yapıldı.Böylece köy içme su derdinden büyük ölçüde kurtulmuş oldu.Fakat yıllar sonra ülkemizde ve bölgemizde baş gösteren kuraklık köyümüzdede baş göstermiş yapılan çalışmalar sonucu tüm Narmikan’ların birlik ve beraberliginde tabiki özellikle il meclis üyemiz AHMET EREN in gayretli çalışmaları,sadece köyümüzde değil tüm bölgeye verdiği hizmetler her zaman şükran ve minnetle anılacaktır.köyümüzün halkına sularını seve seve veren (Ermişli)ve Yamaç köylülerine,muhtarlarına Erder başkanı Fahrettin Kayhan a şükran borçludur.
Narmikan (Yazıbaşı) köyü 1935 yılına kadar çevre köylerin ve aşiretlerin toplantı ve barış merkeziydi.Köyün ileri gelenlerinden Derviş Uşagı kabilesinden Çerkez Mehmet Efendi çevrede tanınmış,eski Türkçe okuyup,yazan bir kişiydi.Kasolar Kabilesinden Ahmet efendi,Kamaran kabilesinden Solak Hasso,Kurmiler den Çerçekli Bekir tanınmış,iyi niyetli,barışseverlerdi.Bu dört kişi bir araya geldigi zaman halledemeyecekleri sorun yoktu.İşte buradan dolyıdır ki Narmikan (yazıbaşı)Köyü aşiretlerin ve çevre köylerin toplant ve baroş merkezi haline gelmiştir.Köyümüzde okul 1940 yılında açıldı.Egitmen köyün yerlisiydi.Askerliğini bitirdikten sonra Akçadağ köy Enstitüsü’nde 6 ay bir kurs gördü,egitmen olarak köye geldi.eğitmen Hasan ın ilk sene 60 öğrencisi oldu.en küçükleri 12 yaşındaydı.kimse kızını okula göndermiyordu.egitmen Hasan 60 ögrencisini 3 yıl bir köylümüzün eski bir evinin içinde kilim ve keçelerinin üstünde oturtarak okuttu.3 yıl sonra örgencilerinin hepside iyi ve peki dereceyle 3.sınıf şahadet namelerini aldırlar.sınıf birinci Mehmet Güler di.köye bir gün gelen nahiye müdürü.Mehmet güler in okuma arzusunu ve isteyegini fark edince,tahir nahiyesinde okullarının kapanmasına altı ay kala okula devam etti.4.ve 5.sınıfı birden okudu.Yıl sonunda imtihana girdi,peki dereceyle 5 sınıf şahadetnamesini aldı.Böylece
Köyümüzün ilk ilkokul mezunu Mehmet Gülerdi.Köyümüzün çok kabilelerden oluşmasından dolayı muhtarlık seçimleri zamanında köyümüzde büyük bir heyecan yaşanırdı.Büyüklerimizden ögrendiğimiz kadarıyla köyümüzün ilk muhtarının tam olarak bilmediğinin fakat Çerkez Mehmet.Ahmet Efendi.Hasso solak.Çerçeklerden Bekir in köyümüzde uzun süre muhtarlık yaptıklarını öğreniyoruz.Kassolar.Dervişuşagı.
Kurmilar ve kamaran lar,Kasolar ve Dervişuşagı kuruluşundan beri köyde söz sahibi olmak için birbirleriyle çekişirler.Cumhuriyetin kuruluşundan sonra en çok muhtarlık seçimlerinden karşı karşıya gelirlerdi.Zaman zaman ufak tatsızlıklar yaşansada birbirlerinden şikayetçi olmazlardı.Çünki çogu dayı yiyendi.Cumhuriyetin kuruluşundan bugüne kadar muhtarlık hep onlarda kaldı.Bir dönem Kasolarda;bir dönem Dervişuşagında muhtar seçilirdi.Köyümüzde aralıksız en uzun süre muhtarlık yapan Nuri Adıgüzel dir.Köyümüzde yetenkli çok kişi vardı.Bunlardan bazıları şöyledir.Fatı Cınım ölünceye kadar köyün bütün kadınlarına ebelik yaptı.Onun doğumda yardımcı olduğu kadınların hiçbirinde olumsuz bir durum olmadı.
Şimdi herkez onu rahmetle anıyor.Fati Cınım okur yazarlığı olmayan diplomasız bir ebeydi….
Kırıkçı Hüseyin hiçbir doktorun yapamadığı kırık ve çıkıkları marifetli elleriyle sarar iyi ederdi.Yanlız kendi köyünün değil bütün köylerin kırıkçısıydı.Kolu kırılan,bacağı kırılan,kalçası çıkan doktora değil,hüseyin i tercih ederlerdi.Doktorların alçıyı bacağı tekrar kırar bağlar düzeltirdi.Hüseyin fakir olmasına ragmen herhangi bir maddi talepte bulunmazdı.
FOKLOR
Folklor yöremizde her ne kadar Ermeni,Rum ve Türkmenler ve Kürtlerle iç içe yaşamış ise 1915 de Ermeni ve çok az sayıda Rumların göçü sonucu sadece Kürtler ve Türkmenler yörede kalmışlardır.folklor ve gelenekler farklılıklar gösterse de yörenin ve hatta Anadolu nün hakim ve kültür ve folklorudur.(Doğan Avcıotlu,Türkler in Tarihi cilt 4 de Anadolu kültürü Ağırlıkla Kürt kültürüdür,der.)Bu gerçekleri yazmak çogu zaman yazarı ve yayıncınsın başına dert açtığından bir çok araştırmacı bu tür bilgileri vermekten kaçınmıştır.Elbette yazılacak çok şey var ama biraz da işi yörenin oyunlarına,fıkralarına bırakalım.
OYUNLAR
Nere Zorken üç ayak,ağırlama ve Elazığ Dik oyunu,ayrıca düğün ve şenliklerde Deve oyunu,kız kaçırma,simsimi,tura ve cirit vb. oyunlar oynanır.
YEMEKLER
Köyümüzde has yemekler,içli köfte,sarımsaklı köfte,ekmek aşı (dav şavti) bulgur pilavı,kömbe,katmer,tanaşir,tarhana çorbası,haşıl(purşunk),yufka ekmeği ,yarma çorbası (şorbı zıfıstanki)
